امام گفت : «حرکتی که با نشست نمایندگان و وزرای کنونی و پیشین شیعه در تاریخ 24/2/1977 آغاز شد، مسئله جنوب را از تاریکی و ابهام بیرون آورد و دستاوردهای مثبتی به دنبال داشت و لازم است این نشست‌ها تا رسیدن به وفاق سیاسی درباره لبنان فردا ادامه یابد.»
در این هنگام خبر ترور آقای کمال جنبلاط به مجلس رسید و همه را سخت ناراحت کرد. حاضران این جنایت هولناک و شیوه ترور را محکوم کردند و امام دراین‌باره گفت : «این خبر، اعضای دو هیئت مجلس را به شدت تکان داد، به‌ویژه آنکه این شیوه ناجوانمردانه در ترور یک رهبر بزرگ سیاسی با مصلحت والای کشور و همچنین با سنت‌های عربی و لبنانی و ارزش‌های انسانی ناسازگار است.» امام افزود : «مجلس اعلا از طرف خود و شیعیان این حادثه هولناک را محکوم می‌کند و به آقای ولید جنبلاط، فرزند آن رهبر بزرگ و همچنین خانواده ایشان و فرقه دروزی صمیمانه تسلیت می‌گوید.»
18/3/1977
الف. سفیر سوئد در لبنان با امام صدر دیدار کرد. در این دیدار که یک ساعت به طول انجامید، اوضاع سیاسی و اجتماعی لبنان بررسی شد و سفیر سوئد از آمادگی کشورش برای هرگونه کمک‌رسانی، به‌ویژه در زمینه بهبود اوضاع مهاجران و مشارکت در بازسازی مناطق ویران شده خبر داد.
18/3/1977
ب. نشست شخصیت‌های سیاسی شیعه که قرار بود دیروز برگزار شود، به سبب اوضاع ناشی از ترور آقای کمال جنبلاط به تأخیر افتاد.
22/3/1977
امام صدر به همراه شیخ شمس‌الدین و مفتی قبلان به مقر دروزی‌ها در وردان رفت و کشته شدن مرحوم کمال جنبلاط را از طرف خود و مجلس اعلای شیعیان و جنبش محرومان-امل تسلیت گفت. امام در آنجا با شیخ محمد ابوشقرا، شیخ عقل فرقه دروزی و مفتی شیخ حسن خالد و آقای ولید جنبلاط، فرزند آن محروم، ملاقات کرد.
23/3/1977
مجلس اعلای شیعیان با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد : «مجلس شیعیان از طریق برخی روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها مطلع شد که طرحی تصویب شده است که براساس آن آب لیطانی به مدت ده سال به بیروت انتقال می‌یابد تا کمبود فزاینده آب شرب، به‌ویژه در دوره کم‌آبی، از ابتدای ژوئیه هر سال تا اواخر نوامبر، جبران شود. این خبر در این اوضاع دشواری که جنوب عزیز در آن به سر می‌برد، همگان را ناراحت کرد، به‌ویژه آنکه وزیر نیرو، که ریاست کمیته تصویب‌کننده این ستم مرگ‌بار را بر عهده دارد، خود اهل جنوب است و پیش از او کسی جرئت چنین اقدامی را نداشته است.»
«کارشناسان مجلس شیعیان با همکاری کارشناسان دولت، درباره روش جبران این کمبود و مناسب نبودن آب لیطانی برای این منظور و عواقب خطرناکی که اجرای این طرح، هرچند به‌طور موقت،